Dlaczego nasz Dom Kultury nazywa się “Prażakówka”?
Pierwotnie nie było tu Domu Kultury, a najstarsze wzmianki o miejscu pochodzą z XVII wieku, kiedy to powstała drewniana karczma przy głównej drodze. Miejscowi górale chętnie tu przystawali, by posilić się i napić gorzałki, która rozgrzewała “wnętrza”, szczególnie w zimowe wieczory. Obiekt wybudowany jako karczma służył miejscowej ludności zmieniając przez kolejne lata właścicieli, by w roku 1885 stać się własnością Czecha-Jerzego Prażaka.
Pierwsi właściciele
W XIX wieku budynek zamieszkiwała rodzina Cholewów, którzy prowadzili tu gospodę. W 1885 roku budynek został nabyty przez Jerzego Prażaka, który był przedsiębiorcą i miał w swoim posiadaniu tartak w Hermanicach, kamienicę w Cieszynie, zakład krawiecki, sklep, skład drewna i węgla oraz firmę dorożkarską w Ustroniu. W 1919 roku, chcąc zyskać łaski niebios, bezdzietny i bezżenny Prażak sprzedał budynek zborowi ewangelickiemu w zamian za prawo dożywotniego użytkowania.
Lata Międzywojenne
W 1926 roku drewniana karczma została rozebrana, a na jej miejscu powstało najstarsze murowane skrzydło od strony południowej, zaprojektowane przez bielskiego architekta Józefa Kozieła i wykonane przez jego firmę. Piętro budynku przeznaczono na hotel i mieszkania, a w części parterowej urządzono restaurację, bank, Czytelnia Ewangelicka i Stowarzyszenie Młodzieży Ewangelickiej. Nowy budynek, pierwotnie zwany Domem Ludowym lub Domem Młodzieży Ewangelickiej, miał podnosić poziom wychowania społecznego, oświatowego, kulturalnego i narodowego młodzieży.
Wkrótce pojawiła się potrzeba rozbudowy obiektu w kierunku północno-zachodnim. Plany średniego traktu i dużej sali zborowej opracował Tadeusz Michejda, a wykonawstwo powierzono firmie Jana i Juliusza Stritzkich ze Skoczowa. W 1934 roku nastąpiło uroczyste otwarcie budynku, a nazwano go na cześć pierwszego właściciela “Prażakówką”.
Od tego czasu Dom Kultury Prażakówka tętnił życiem, umożliwiając organizację przedstawień teatralnych, imprez kulturalnych, zebrań, zjazdów, zabaw, a w połowie lat 30. wystąpił tu Chór Dana z repertuarem rewiowo-kabaretowym, który był wówczas przodującym zespołem na Śląsku.
W czasie międzywojnia w budynku mieściło się kino „Świt” które cieszyło się dużą popularnością wśród mieszkańców Ustronia i okolic. W soboty i niedziele tłumy ludzi zapełniały salę kinową, którą prowadziło od 1937 roku trzech wspólników – Karol Lipowczan, Karol Sztwiertnia i Karol Gogółka, zatrudniając jako biletera Pawła Gogółkę, brata Karola. Funkcję operatorów kinowych pełnili – elektryk Jerzy Czapla i Jan Cholewa, w niedalekiej przyszłości chorąży pilot, bohater II wojny światowej.
Okres powojenny
Po wybuchu II wojny światowej kino „Świt” zostało zamknięte, a budynek przejęły niemieckie władze okupacyjne. W czasie wojny budynek ten był wykorzystywany przez Niemców jako magazyn, a po wojnie wrócił do parafii ewangelicko-augsburskiej. Niestety zniszczenia wojenne nie ominęły Prażakówki. Bombardowanie zniszczyło około 25 % budynku, głównie dach, którego gruntowną naprawę przeprowadził po wojnie Zbór. W latach 60. XX wieku budynek ten dzierżawiła Kuźnia Ustroń a pierwszym kierownikiem Klubu Fabrycznego został Jan Nowak, pasjonat wszelkich form kultury, który pełnił tę funkcję do 1976 roku. Pełen energii i entuzjazmu rozwinął działalność do niespotykanych dotychczas rozmiarów, dlatego okres ten zapamiętany został jako złote lata „Prażakówki”. . W 1966 roku Kuźnia Ustroń zakupiła budynek od parafii z przeznaczeniem na Klub Fabryczny, który następnie przeklasyfikowano na Zakładowy Dom Kultury „Kuźnik”.
Historia najnowsza
W 1997 roku budynek przeszedł na własność miasta i został przekształcony w Miejski Dom Kultury, który przyjął dawna nazwę „Prażakówka”. Obecnie w dawnej sali kinowej odbywają się różnego rodzaju imprezy kulturalne, takie jak koncerty, wystawy, spektakle teatralne oraz spotkania z ciekawymi ludźmi z różnych dziedzin życia. Natomiast w dawnej karczmie działa Angel’s Steak & Pub, który cieszy się dużą popularnością wśród mieszkańców miasta i turystów odwiedzających to miejsce.
